Een brug, een brug is deze keer de toegang tot ons nieuw te beleven gebied. De Lofoten, wij zijn hier 4 jaar geleden ook gepasseerd deze keer gaan wij niet passeren maar ook beleven en iets langer blijven dan de 3 dagen van toen. Het begint allemaal een beetje regenachtig, maar de regen zone passeert dat ook na 2 dagen dus al bij al valt dat ook weeral mee. We rijden richting å en dit met zo weinig mogelijk op de E10 te komen en nemen zoveel mogelijk de noordelijk gelegen nevenwegen van de E10. Met vooral dagen van weinig km rijden en veel wandelingen die eigenlijk weer allemaal heel mooi zijn. Na drie dagen Lofoten passeert op onze route de welbekende Artic race of Norway”tour de France van het hoge Noorden” en in svolvear zien we ook nog de aankomst van de even welbekende The Artic triple “een triatlon”. En zo komen wij na 12 dagen aan in å, het einde van de Lofoten, maar niet voor ons. Wat ons vooral opvalt tegenover 4 jaar geleden, is dat de Lofoten het slachtoffer zijn geworden van het massatoerisme, ondanks dat wij het eerste traject niet veel in de toeristische dorpjes geweest zijn is het echt veel drukker geworden. Jammer, maar het is nu gewoon zo. En stiekem mis ik de rust en het contact met de locals van het hoge Noorden. Na Å trekken wij via de E10 terug richting Myrland het eind/begin van de Lofoten waar wij dan ook na 15 dagen de Lofoten terug verlaten via de zelfde weg als waar wij erop zijn gegaan. Voor eerlijk te zijn, het was goed, maar het was wel genoeg. Tijd voor nieuwe horizonten.