In Tamtattouchte nemen wij een break, hier blijven wij 3 nachten staan. Althans als Hamid 1 van de broers van auberge Amazigh ons niet voorstelt om de zoutmijnen gaan te bezoeken die daar in de buurt zijn. Hups plan om 2 dagen te rusten en wat aan bakkie te werken worden ingeruild voor een gegidste toer naar de zoutmijnen van Toumlilane en Aid Daoud. Tjaa, wat wij daar te zien krijgen tart alle verbeelding. Wij staan terug in het tijdperk van 16de eeuw, want zolang zijn ze deze mijnen al het ontginnen. Het gebeurt ook nog altijd op de zelfde manier, oude mannetjes met een houweel op een tak. Ongezien, onvoorstelbaar, de mannen werken in 3 schiften en delven elks ongeveer 200kg zout, zuiver en industrieel zout. Dat steken ze in zakken beneden in hun met hand uitgegraven mijntje en dan brengen ze die naar boven. Om dan per ezel hun gedolven grondstof “zout” 6 km verder in het dorp af te zetten. 1 dag, 200kg, enkele rit op en af naar hun dorp, wij stonden met ongeloof naar dit te kijken, anno 2020…. onvoorstelbaar.
Hamid de gids vraagt om dit zo veel mogelijk onder de mensen te brengen. Neen niet om de oude mannetjes uit hun mijnen te krijgen zodat er dan meer toeristen naar de mijn komen en zo de mijnwerkers er een centje meer mee kunnen bijverdienen. Na de zoutmijnen neemt hij ons nog mee naar een nomade gezin ver in de bergen over een haast onberijbare track Wij krijgen thee en brood met olijfolie. Eigenlijk is het haast beschamend, deze mensen met kinderen uiteraard leven in het niets, met enkel hun tent, kippen, geiten en een paar ezels. En wij komen daar aan met onze MAN 13 ton. Och, eigenlijk best niet te veel over nadenken. Volgens onze gids Hamid zijn de nomade zeer gelukkige mensen die nooit zullen kunnen leven in de drukke wereld vol verplichtingen, wetten en regelgevingen.
Dat was in het kort onze gegidste dag met Hamid van auberge Amazigh in Tamtattouchte. Wij blijven nog een dag staan om een filmpje te maken van onze dag met Hamid. Wij gaan verder de Todrakloof door tot Tingir om dan via een 2 daagse track richting Zagora te rijden.
De track is weer een stevige kluif, via kleine dorpjes, schitterende oases, door zandvlaktes, steenvelden en lavagebergte. Schitterend die variatie, maar dan Psshhhheeeee, psssshhheeeeeeee, ja lap band kapot. Op 4 km voor het einde van de track op een zeer smal weggetje. Dat word werken, maar een uur later en hart zweten zijn we weer op pad, Zagora zal voor morgen zijn.. Wij slapen op een schitterend spot en genieten van onze welverdiende zonsondergang.
De dag nadien rijden wij verder Naar Zagora waar een welbekende garage is, eentje die bij de overlanders bekend is, heel bekend zelfs. Maar nee die band kunnen wij niet vinden, maar repareren hem wel even. Plakkertje aan de binnenkant en een binnenband er in en een dag later is de band klaar om terug op te laden. Dan rijden we verder naar Ouled Driss naar onze reeds bekende stek “camping Carrefour de nomade”. Die word uitgebaat door een Belg, hij is er niet maar dat maakt niet uit. Hier gaan wij eens een dag of 5 blijven staan voor wij de woestijn doorsteken naar Foum Zguid. Maar dat avontuur is voor het volgende blog bericht….
