17 maart 2020, na 4 dagen op de track van plage blanche te hebben gezeten, komen wij terug in de bewoonde wereld terecht. Waar het eigenlijk al meteen duidelijk wordt dat er iets aan de hand is. In Tan Tan stoppen wij om inkopen te doen en te tanken. De pomp bediende draagt handschoenen en heeft een masker op. Wat is er aan de hand? Is dit voor het corona virus? De man doet zijn uitleg en weet ons ook te vertellen dat sinds zaterdag 14 maart reeds alles Moskeeën, restaurants en cafés gesloten zijn. Neen Marokko is nog niet in lockdown. Wel zijn alle sociale plaatsen die voor een Marokkaan toch wel vrij belangrijk zijn gesloten. Dit doet bij ons een belletjes rinkelen. We beseffen nu al dat we echt moeten beslissen of wij in deze regio willen blijven of toch nog richting woestijn willen rijden.
Neen wij blijven hier. Als dit lang gaat duren en het word meer lente of zelfs zomer dan zijn de temperaturen aan zee veel aangenamer dan in de woestijn. Dus diesel getankt en wij verder naar El Ouatia oftewel Tan Tan beach waar wij ons wegzetten op een camping. Camping atlantique waar tevens nog wel wat andere mobilhomes staan. De eerste dagen dat wij op camping atlantique staan is er nog wat beweging. Er vertrekken en er komen ook mobilhomes aan. Het is duidelijk, iedereen die aan komt heeft het zelfde idee als wij. We hebben een plaats nodig waar deze crisis uitgezweet kan worden.
Dan gebeurt het, vrijdag 20 maart 16 uur Marokko gaat in lockdown. Op alle sociale media gaan de gekste verhalen de ronde van toestanden in West Afrika. Grenzen gaan dicht er zijn geen veerboten en vliegtuigen meer, alles zit op slot. Wat er in Europa gebeurde bij honderden doden en duizenden besmettingen gebeurd op het Afrikaanse continent vrijwel na de eerste besmettingen. Er heerst hier grote schrik over het continent. Wat is dit? In het straatbeeld verschijnen militairen en veel, heel veel politie en gendarmerie. Heel snel word er een noodtoestand afgekondigd en is er een avondklok ingesteld op 18 uur.
Er heerst hier een vreemde sfeertje. We worden bekeken, men is een beetje bang, misschien wel een beetje boos op de westerling. De marokanen vinden ons “de blanke” verantwoordelijk voor dit. Wij zijn de oorzaak van dit probleem. Niet leuk, maar het is niet anders. Al vrij snel word er begrepen dat niet wij de westerling het probleem zijn. Het is een probleem dat heel de wereld in zijn macht heeft en al vrij vlug krijgen wij het gevoel van de Marokkaanse vriendelijkheid terug. Dat doet goed en is ook wel een opluchting want over je schouder kijken is een minder leuke manier om door het leven te gaan. Weken van lockdown gaan voorbij en al een geluk nog vrij snel ook.
Er is dan ook 1 gouden regel die wij handhaven. Wij houden de regelmaat er in. Op tijd uit bed, ontbijten, indien nodig naar het centrum voor eten. Klussen, heel veel klussen, wandelen langs het strand, een beetje genieten van de zon, en ’s avonds kokkerellen. Voor wij het goed en wel beseffen is de maand voorbij. 20 april, Wat te verwachten was gebeurd ook. De lockdown wordt verlengd en dit meteen met 1 maand er bij. Het wordt allemaal een beetje strenger. Er is ook mondmasker plicht, niet op de camping maar wel er buiten. Op het strand mogen we niet meer komen. Maar we blijven positief. dit in tegenstelling tot andere gestrande reizigers. Ondertussen is het half mei geworden. Wat er op 18 mei beslist word door de regering dat ga je lezen in ons volgende blog bericht. We hopen althans op een zachte versoepeling.
