Op de Carrefour neem ik eens even de tijd om onder bakkie te kruipen om alles eens te controleren. Miljaar het is niet waar hé, we zijn een stofplaat van links achter kwijt. Een mail naar de garage, ok je kan er mee verder rijden maar controleer alles regelmatig. Oef… er worden nog wat wasjes gedaan en de dag nadien komt het zuster bakkie oprijden van Hans en jacky. We hadden ze al eens ontmoet in Zagora. Ze vragen of we zin hebben om samen in de woestijn te gaan rijden. Tja. Samen? Ja waarom niet, is altijd leuk als je een backup hebt in the middel of nowhere. Daar gaan de 5 tal dagen rust.
De ochtend van dag 3 in de Carrefour vertrekken wij richting M’hamid waar de weg ophoudt en de woestijn begint. Het waait loeihard, eigenlijk is het niet mooi rijden, soms een beetje blind vertrouwend op de GPS omdat de track niet zichtbaar is. Maar wij gaan door. Wij hebben besloten de zuidelijke route te nemen, die zou mooier en rustiger zijn. Het is in ieder geval rustig, uiteraard het waait loeihard. Na 20 km is er een duintje waar wij niet over geraken. Proberen het nog eens, maar ja nog steeds vast. Had ook beter de bandendruk bij het begin van de piste wat lager gezet. Ach ja, dat mogen wij dan bekopen met de schop maar dat levert niets op, dan maar uittrekken. En hops bakkie is terug vrij.
Op km 30 is het net even anders daar is de track niet meer terug te vinden. Tal van duinen versperren de route. Met onze voertuigen is dit geen optie om nog verder te gaan en nemen dan ook de moeilijke beslissing om de gereden 30 km terug te rijden. Eerste flinke duin die wij in tegenover stelde richting maken is al goed om vast te rijden. Wind heeft de duinen gevormd in niet positieve zin om terug te gaan en rijden allebei dan ook flink vast. Het is scheppen en rijplaten ondergraven, maar na een kleine 2 uurtjes zwoegen en ploeteren zijn bakkie en co terug op route. Niet lang, het is welletjes geweest voor vandaag en iedereen is toe aan een douche en rust. Wij genieten nog even van de afnemende wind en van een schitterende zonsondergang. Morgen verder.
Die morgen kondigt het weer zich een pak rustiger aan, wind is weg en ik geniet van een prachtige zonsopgang. Na het ontbijt zetten wij de weg verder terug naar M’hamid waar wij inkopen doen en dan de noordelijke route richting Foum Zguid aanvatten. Dat gaat allemaal veel vlotter dan gisteren en ’s avonds zetten wij kamp op in de wereldberoemde duinen van Erg chigaga. Genieten van de zonsondergang op een duintje en ’s morgens van de zelfde zon maar dan in het oosten
We doen het rustig aan vandaag en rijden door weer een adembenemend en variërend landschap van duinen, oases en rivierbeddingen,. ‘S avonds zetten wij kamp op aan de rand van Lac Iriki. Veel Lac “meer” is er niet want hier staat enkel in oktober nog een beetje water in. Wij genieten nog van een fantastisch kampvuur en van de prachtige sterren boven ons.
We rijden de dag nadien over een zeer stenige piste de woestijn uit naar Foum Zguid. Waar wij de laatste avond met Hans en jacky doorbrengen om de ochtend nadien elks zijn weg te gaan. Zij naar Marrakesh en bakkie gaat naar Agadir om nieuwe stofplaten te bemachtigen in een MAN garage. Of wij de stofplaten gaan kunnen bemachtigen weten wij nog niet, maar dat gaan wij zeker in ons volgende blog bericht kunnen vertellen.
