De Westfjorden
Bij het oversteken van het delta gebied dat in de Hrutafjord stroomt verlaten wij de ringweg nr 1 en komen zo aan op de Westfjorden. Daar draaien wij weg Nr 643 op. Na een paar kilometers wordt er halt gehouden om naar de Holsfjal “waterval” te wandelen. Wat een pracht, wat een kracht, schitterend.
Weg wordt verder gezet over nr 643, van fjord naar fjord. Zo mooi kunnen wij ons de Westfjorden niet herinneren. De dag nadien rijden wij verder en nemen de F-649. 18 kilometer verder komen wij aan een rivier doorwading waar ik zelfs niet aan denk om er door te gaan. Parkeren bakkie en gaan te voet naar de Husarfoss, een sluierwaterval, ik val in herhaling maar het is weer een schitterende waterval. En net zoals de Holsfjal, ook hier zijn wij helemaal alleen. Het is genieten, misschien ook wel omdat het ondertussen is opgeklaard, de drissel van afgelopen 24 uur is gestopt en begint plaats te maken voor een schaarse opklaring.
Wij zetten onze route verder over weg nr 61 met een lusje over de 633 om even van een hottub te genieten. Heerlijk genieten van de natuurlijke warmte. 2 dagen verder komen wij aan in Isafjordur, waar wij grote inkopen doen. De BONUS is gewoon goedkoper dan de kleine lokale supermarktjes. En bij OLIS tanken wij ook meteen bakkie nog eens bij, altijd een zuren appel, maar daar gaan wij niet over zeuren. Madame des mobilhomes heeft 20 km verder een wandeling gevonden. Die gaan wij morgen doen dan wordt er ook nog mooi weer voorspeld.
Zoals voorzien een wandel dagje. Vroeg op stap om voor het slechte weer de wandeling gedaan te hebben. Het is stompen en baggeren door een wei de berg op met als enigste oriëntatie een GPS Track, het is de moeite. Maar de beloning is groot, een prachtig uitzicht over het dal is de beloning voor het zwoegen en zweten.
En zo gaan de dagen op de Westfjorden voorbij, vooral met rijden. Ondertussen zijn wij reeds meer dan een maand op IJsland met als rode draad waar ik maar niet te veel over schrijf het weer, het slechte weer. Zo af en toe 1 Ã 2 dagen iets beter maar overwegend grijs driezelig tot regenachtig somber weer. Weer enkele dagen later komen wij aan op het meest Westelijk puntje van IJsland, Latrabjarg. Waar Papegaaiduikers te spotten zijn. Het zijn en blijven schitterende vogeltjes.
Na Latrabjarg gaan wij nog naar het rode strand “Raudasandur” kijken en uiteraard een strandwandelingske maken, vergezeld van duizende vliegen. Ooit zag ik op FB passeren dat er op IJsland geen muggen zijn, klopt. Het zijn hier vliegen. Na Raudasandur gaan het vrij snel naar het einde van de westfjorden en zo komen wij na 2 dagen aan op het schiereiland Snaefellsbear. Wat wij daar allemaal gaan doen, lezen jullie in het volgende blogbericht. Ik hoop alvast dat er een paar mooie dagstappers aan gaan komen.
